Aktorstwo to jest taki zawód, którego nie da się uprawiać bez ogromnej empatii. Rozmowy z aktorami ze Starego Teatru

Książka staje się nieoficjalną monografią dorobku krakowskiego teatru, rodzajem kroniki kolejnych sezonów, współczesną opowieścią o zawodzie aktorskim. Jest też analizą sztuki reżyserskiej, dokonaną przez tych, którzy współpracowali z Janem Klatą, Anną Augustynowicz, Moniką Strzępką, Anną Smolar – tu tylko  kilka często wymienianych nazwisk. Miejsca urodzenia i domy rodzinne są ważne, wywiadująca potrafi wywołać ich materialny i uczuciowy ślad, gdy zagaja: co pachniało, jakie były obyczaje, dokąd się chodziło? Dowiadujemy się, w jakim momencie następował rozbłysk pewności: chcę grać. Osoby pytane na potrzeby książki okazują się samoświadomymi interpretatorami literatury, sztuki, odniesień do tradycji i uwspółcześnień dramatów, a także bardzo interesującymi, integralnymi osobowościami (autor recenzji: Inga Iwasiów).

 

„To jest trudny zawód. Na różnym etapie te trudności są inne. Najtrudniejsze dla mnie były i chyba cały czas są momenty stagnacji, ponieważ jest to taki zawód, gdzie jest bardzo dużo pracy, realizuje się dużo fajnych projektów, a potem przez trzy miesiące człowiek nic nie robi. Trudny był też pewien rodzaj odrzucenia – komuś się nie spodobałam albo ktoś był niezadowolony z pracy ze mną. Przegrane castingi są cały czas trudne, bo gdy jesteś już blisko czegoś, już myślisz, że to masz, to nagle okazuje się, że jednak nie. To wpływa na poczucie własnej wartości”.

Autor: Marta Ojrzyńska

 

„Nawet jeśli grasz różne postaci, to jeżeli siebie choć trochę nie polubisz i nie poznasz, to zawsze to będzie sztuczne, udawane granie. Zrozumiałem, że nie ucieknę przed sobą w aktorstwo. Wręcz przeciwnie, musiałem się skonfrontować z tym, że muszę polubić siebie – takiego, jakim jestem”.

Autor: Szymon Czacki

 

„Myślę, że nie brakuje ludzi, którzy mają o tym zawodzie trochę złe wyobrażenie. Może myślą, że to jest tylko sława, że to jest tylko bycie uwielbianą osobą”.

Autor: Aleksandra Nowosadko

 

Instytucja kultury ma obowiązek mówić o wolności słowa i im bardziej ta wolność będzie ograniczana, tym większy obowiązek spoczywa na artystach, żeby walczyli o tę wolność

Autor: Krzysztof Zawadzki

 

„Aktorstwo to jest taki zawód, którego nie da się uprawiać bez ogromnej empatii i bardzo dużo rzeczy można wymyślić, ale bardzo dużo rzeczy też poczuć”.

„Jeżeli mówimy o takich rolach, które dają wspaniały materiał do zbudowania postaci to fascynujące jest właśnie to, tak może troszeczkę za Jarockim idę, że poszukuje się w gruncie rzeczy emocji. Nawet szukając formy, szuka się powodów dla których ta forma jest taka, a nie inna, czyli tego co jest tam gdzieś najgłębiej, jest praprzyczyną różnych zachowań i postępowania postaci i jak się precyzyjnie w czasie prób nakreśli tę drogę emocjonalną postaci, to można to potem odtwarzać”.

Autor: Dorota Segda

 

"Niestety jeśli ktoś nie jest wystarczająco mocny psychicznie i da się „stłamsić”, wtedy zaczynają się problemy - przestaje wierzyć w siebie, w swoje umiejętności i pracuje w atmosferze, która go zamyka a nie otwiera. To niestety do niczego dobrego nie prowadzi. No, cóż. Wspaniale się tworzy w fajnym otoczeniu - wśród ludzi, którzy sobie ufają, wierzą sobie, a nie niszczą się nawzajem. Cała trudność polega na znalezieniu odpowiedniej atmosfery do współpracy, żeby z tych aktorskichpączków mogły powstać piękne kwiaty, a nie pozostała niezaorana gleba".

Autor: Krzysztof Stawowy